Onbekende dino krijgt eindelijk een naam: "De Lokiceratops heeft de grootste hoorns die we ooit zagen" (2024)

"Het is een plek die bekend staat om z'n gehoornde dinosaurussen. Er werden hier al 4 andere soorten ontdekt", vertelt paleontoloog en leidend onderzoeker Joe Sertich. "Dus wanneer we het onderzoek begonnen, veronderstelden we dat het opnieuw 1 van die 4 zou zijn."

"Eerst leek het op een Medusaceratops, een gekende soort. Maar wanneer we de schedel opnieuw samenstelden, hadden we dankzij de hoorns door dat het een nieuwe soort was. We waren compleet geshockeerd."

Een eerste aanwijzing was dat de Lokiceratops geen hoorn op zijn neus had, zoals de andere soorten.

Terwijl het vooral zijn grillige set hoorns is dat duidelijk maakt dat Frederik deel uitmaakt van een unieke soort. Hij heeft 2 grote hoorns vooraan op zijn kop, 2 grote op zijn kraag (die ook nog eens opzij draaien), en 2 asymmetrische pinnen in het midden. "Dit is een nieuwe standaard wat bizarre hoofddeksels betreft", vertelt Sertich. "Dit zijn bovendien de grootste hoorns op een opstaand schild die we ooit gezien hebben."

Het zouden indrukwekkende wapens kunnen zijn, maar Sertich sluit uit dat de Lokiceratops de hoorns gebruikt zou hebben om zich te verdedigen. "De hoorns staan op een heel dun stukje bot, met amper de dikte van een snee toast. Niet echt bruikbaar in een gevecht dus."

"Voor mij zijn de gehoornde dinosaurussen een beetje de pauwen van het Krijt", vertelt hij tijdens de voorstelling van de studie. "Ze gebruikten die gigantische hoorns om zich te laten zien, de Lokiceratops op kop met zijn indrukwekkende kraag. Waarschijnlijk moesten ze intimiderend werken, of een partner aantrekken."

Ook in de naam Lokiceratops zit een verwijzing naar de hoorns, 'ceratops' betekent namelijk zoveel als 'gehoornd gezicht'. 'Loki' verwijst dan weer naar de god Loki die ook vaak wordt afgebeeld met hoorns op zijn hoofd. Bovendien is Loki een Noorse god, meteen een knipoog naar Denemarken, waar de dino een nieuwe thuis vond.

Ook daarom kan de vondst van de Lokiceratops een succes genoemd worden, vertelt Sertich bij CNN. "Het museum kocht de dino al terwijl hij nog in de grond zat. Vaak verdwijnen fossielen in privécollecties. Als wetenschappers weten we dan niet meer waar ze heen gaan. Het publiek kan ze niet zien, wij kunnen ze niet bestuderen, en nieuwe soorten krijgen nooit een naam. Ze zijn zo goed als verloren."

"Maar deze keer niet", gaat hij verder. "Wanneer een fossiel in een museum belandt, kan het voor altijd bestudeerd worden door wetenschappers. En dan kan ook het publiek het bewonderen."